Niet leuk: Kaakchirurg

Auw. En nog meer auw. En stink.
Van de week dus naar de kaakchirurg geweest. Voor het trekken van de eerste twee verstandskiezen. Rechts onder en rechts boven.
Dat ging ongeveer zo.

- Zo mevrouw, dus u wilt verstandskiezen laten trekken.
- Euh goedemorgen dokter. Euh ja. Nou ja, willen is een groot woord, maar het schijnt dat er geen ruimte is.
(Chirurg draait rug naar patiënte en leest verwijskaart. Zucht eens diep.)
- En wie is uw tandarts eigenlijk?
- Euh, nou ja zoals u op de verwijskaart kunt zien, de heer X.
- Ah. En welke kant moeten we eerst doen?
- Nou ja euh doe maar rechts. Daar heb ik het meeste last van ondertussen. Aan die kant worden mijn tanden helemaal naar voren gedrukt.
- Tja het was ook slimmer geweest als u was gekomen voor u last had hè.
- Maar ik wist niet eens dat ik ze had!

Ja en dat had ik dus niet moeten zeggen. Ineens was ik een dom kipje. Hoe kun je nou niet weten dat je verstandskiezen hebt? Ik kreeg niet eens de tijd om het hele verhaal uit te leggen (zie posting van 19 augustus).
Voor ik het wist had ik een paar spuiten te pakken. En ik ben op zich niet kleinzerig, maar spuiten in je verhemelte, dat is echt superpijnlijk. Gelukkig alleen de eerste, want bij de tweede begon de verdoving van de eerste al te werken. Maar beter dat dan helemaal geen verdoving natuurlijk.
Door de assistente werd ik naar een tafel begeleid, waar ik een paar doeken over me heen kreeg, en toen begon de ellende.

Als er ooit nog eens een opsporingsbericht komt voor een sadistische moordenaar in deze regio, bel ik onmiddelijk. Wat een beul zeg. Niet te geloven.
De assistente vroeg (toen ik begon te shaken op de tafel en de neiging had om flauw te vallen) of het wel ging, maar mijn ontkennend antwoord werd door de chirurg wegge-hmd.
Ondertussen riep hij nog chagrijnig: "Ze zitten wel vast hè!" Ah, dacht ik, dus daarom bent u zo aan het breken, trekken en duwen. Weet ik dat ook weer.
Fijne mededelingen zijn dat trouwens: als een arts tijdens een onderzoek of behandeling begint met een verbaasd "Zozo", een bedenkelijk "Hm" of een opgewekt "Dat zie je niet vaak zeg", dan moet je eigenlijk het liefst wegwezen. Helaas kon ik dat even niet...
Na afloop van het martelfestijn kreeg ik nog een spuitje met een krom tuutje mee, met de boodschap "Zolang het gat nog niet dicht is, minimaal twee keer per dag met zout water met dit spuitje het gat schoonspuiten. En dan dus wel met het tuutje in het gat, niet eroverheen of zo!" Hm, dus ik moet mezelf ook nog eens gaan pijnigen.

Gelukkig was mijn moeder er om met me mee naar huis te gaan. Wat was ik er aan toe zeg.
Maar goed, gelukkig hebben ze me bij de apotheek hele grote roze pillen meegegeven. Alhoewel, dat was eerst oplospoeder, maar al snel bleek dat ik daar steeds van moest kokhalzen en overgeven, dus die heb ik een dag later bij de apotheek maar omgeruild voor pillen.

Probleem is echter ondertussen dat het nog steeds flink pijn doet, en ik dus die pillen ook echt nog steeds nodig heb, en bovendien komt er een nogal onaangename lucht uit mijn mond. Nou heb ik op internet gelezen dat achterblijvend bloed in het gat kan gaan ruiken, maar toch vind ik het niet prettig. Het zal er wel bij horen of zo, maar leuk is anders. Zeker voor degene met wie je staat te praten...
Zo, en nu maar weer een pil slikken, en dan lekker slapen. Met die pillen lukt dat zeker. Peace man!