Theater: Bangbang

"Bangbang"
Door Nilgün Yerli

Geboren in Turkije, op haar tiende verhuisd naar Friesland, gestudeerd in Haarlem. En inmiddels (voor zover ik dat natuurlijk na een voorstelling van anderhalf uur kan bepalen) volkomen geïntegreerd. Maar wat is dat nou, integreren?
Nilgün vraagt zich dat al jaren af. En wat is nou het verschil tussen al die bevolkingsgroepen in Nederland, en al die verschillende religies?

De versie die ik heb gezien was overigens eeen try-out, dus het kan zijn dat niet alles wat ik gezien heb, ook daadwerkelijk in latere voorstellingen terugkomt.
Sommige stukken waren wel wat érg simpel, en het was ook duidelijk dat ze nog niet echt haar teksten goed in haar hoofd had. Dat werd op de 'Wim Kan'-manier opgelost, doordat ze teksten op blaadjes op de grond had geplakt. Nadeel was dan wel dat ze daar dan bij op de grond moest gaan zitten, maar dat werd redelijk opgelost.
Hopelijk heeft Nilgün wel besloten om nog enkele "Komt een vrouw bij de dokter"-scènes te schrappen, want dat werd (wat mij betreft) toch wat teveel herhaald en uitgekauwd. Maar goed, misschien was ze gewoon nog wat opties aan het uitproberen.
Ook de slapstickachtige rol van de pianist was wat mij betreft geen hoogtepunt van de avond. Maar smaken verschillen natuurlijk...

Wat ik wel een heel goed stukje vond, was de vijf vrouwen van zeer diverse afkomst, die met elkaar in discussie raakten. Ze deed dat door middel van Surinaamse, Turkse, Marokkaanse, Gooise en Twentse accenten, waarbij ze verbazingwekkend snel overschakelde, en toch de juiste personen steeds het juiste deed zeggen, ook toen er zogenaamd ruzie ontstond. Hier zullen heel wat repetitie-uurtjes in zitten...

Haar boodschap dat in feite de drie grote religies (christendom, jodendom en islam) meer overeenkomsten hebben dan tegenwoordig wordt voorgedaan. Al die strijd is toch eigenlijk helemaal niet nodig.
Een boodschap waarop ik alleen maar kan zeggen: amen.

Link:
Website van Nilgün Yerli