Theater: Ouwe Meuk!
Ouwe Meuk!
Door Theatergroep Flint, m.m.v. Maarten van Roozendaal en Egon Kracht
Het motto van deze voorstelling was dat oude Hollandse liederen uit de vergetelheid werden gered door Felix Strategier en Maarten van Roozendaal. De aanwezigheid van Maarten en zijn vaste bassist Egon Kracht, gecombineerd met dit bijzondere thema waren voor mij genoeg reden om mijn zus over te halen om samen af te reizen naar de Roode Bioscoop in Amsterdam.
Gelukkig bleek deze tocht niet voor niks. Want wat hebben we gelachen!
Felix Strategier was voor mij een onbekende. Maar gedurende deze voorstelling heb ik ontzettend veel respect gekregen voor deze man. Hij kan zingen, maar is ook nog eens leuk. Het beste voorbeeld daarvan is zijn hilarische uitvoering van het "Begrafenislied", over een ouderwetse Amsterdamse begrafenis. Hierbij zingt hij niet alleen de teksten, maar weet met mimiek en fysiek haast het gevoel te geven dat je het ook echt voor je ziet.
Maar gelukkig is hij niet alleen maar leuk. Hij weet ook mensen te raken bij nummers die daarom vragen.
Ook Maarten weet op de juiste momenten de juiste toon te treffen. Niet alleen letterlijk, maar gelukkig ook figuurlijk.
Hij is natuurlijk met name bekend van zijn voorstellingen met Egon Kracht, maar laat hier zien dat hij ook in een groter gezelschap, waar hij bovendien de zang-spotlight moet delen met een ander, zich prima weet te redden.
Bijzonder knap was het nummer waarvan ik vermoed dat het "Water" heet, waarbij Maarten en Felix afwisselend elkaars zinnen afmaakten, daarbij keurig de buigingen in uitspraak en zinswendingen van elkaar overnemend. Geweldig gedaan. Hoeveel uren oefenen zouden daar in vredesnaam in zitten?
Egon Kracht speelt weer als vanouds heerlijk op zijn contrabas. Niks mis mee. Meer ga ik dit keer niet zeggen, hij is door mij al zo vaak opgehemeld...
Ook gitarist Joeri de Graaf weet zich tussen al deze zeer ervaren podiumbeesten uitstekend staande te houden. En dat terwijl hij de stukken pas twee weken voor het begin van de serie voorstellingen, in handen kreeg (wegens de onverwachte uitval van de gitarist die eigenlijk gebruikt zou worden). Complimenten en respect dat hij dit alles zo snel in de vingers heeft gekregen.
Het repertoire omvatte liederen van begin twintigste eeuw, zeg maar van zo rond 1900 tot net na de oorlog. Lollige liedjes, maar ook maatschappelijk drama ("Moeder gaat uit dansen"), en zelfs protestliederen, bijvoorbeeld tegen de onmenselijke behandeling van mensen met een donkere huid (met name gericht op het toenmalige Indië, als ik het goed begrepen heb).
Zoals waarschijnlijk heel veel mensen die van ver na de Oorlog dateren, kende ik vrijwel geen van deze liederen, maar ik vond het een bijzondere, leuke, boeiende ervaring om dit te horen.
Een speciale rol was weggelegd voor Maarten Eilander, van het Theater Instituut Nederland. Hij was met wasrolspeler en al aanwezig en demonstreerde rond de pauze hoe het "toen" allemaal klonk. Bovendien wist hij bijzonder veel te vertellen over de geschiedenis van de Nederlandse liederen, en over de ontwikkeling van het theater en cabaret in de eerste helft van de twintigste eeuw. Zo steek je nog eens wat op!
Over de Roode Bioscoop wil ik nog zeggen dat ik het een bijzonder sfeervol zaaltje vond. Erg klein (érg klein ja), maar toch knus. Door de kleine ruimte was geen versterking nodig, wat de puurheid van het geluid alleen maar ten goede komt. Je hoort immers alles zonder kunstmatige trucs. Hoewel het dus voor mij ongebruikelijk was om voor een voorstelling helemaal naar Amsterdam te komen, was het wel degelijk iets bijzonders.
Overigens, mijn zusje (in de twintig) heeft zich ook bijzonder vermaakt. Het is dus écht niet alleen geschikt voor mensen die de in deze voorstelling voorbij komende liederen ooit nog zelf in de oorspronkelijke uitvoering gehoord hebben.
Het enige minpunt wat mij betreft is dat deze voorstelling niet op CD verschijnt. Een bijzonder groot gemis! Dus, heren, als jullie je nog eens vervelen of zo... zet het dan gewoon op CD. Je doet er een hoop mensen plezier mee!
Links:
Website van deze voorstelling (onderdeel van de site van Theatergroep Flint)
Website van Maarten van Roozendaal
Website van Egon Kracht en zijn Troupe
Door Theatergroep Flint, m.m.v. Maarten van Roozendaal en Egon Kracht
Het motto van deze voorstelling was dat oude Hollandse liederen uit de vergetelheid werden gered door Felix Strategier en Maarten van Roozendaal. De aanwezigheid van Maarten en zijn vaste bassist Egon Kracht, gecombineerd met dit bijzondere thema waren voor mij genoeg reden om mijn zus over te halen om samen af te reizen naar de Roode Bioscoop in Amsterdam.
Gelukkig bleek deze tocht niet voor niks. Want wat hebben we gelachen!
Felix Strategier was voor mij een onbekende. Maar gedurende deze voorstelling heb ik ontzettend veel respect gekregen voor deze man. Hij kan zingen, maar is ook nog eens leuk. Het beste voorbeeld daarvan is zijn hilarische uitvoering van het "Begrafenislied", over een ouderwetse Amsterdamse begrafenis. Hierbij zingt hij niet alleen de teksten, maar weet met mimiek en fysiek haast het gevoel te geven dat je het ook echt voor je ziet.
Maar gelukkig is hij niet alleen maar leuk. Hij weet ook mensen te raken bij nummers die daarom vragen.
Ook Maarten weet op de juiste momenten de juiste toon te treffen. Niet alleen letterlijk, maar gelukkig ook figuurlijk.
Hij is natuurlijk met name bekend van zijn voorstellingen met Egon Kracht, maar laat hier zien dat hij ook in een groter gezelschap, waar hij bovendien de zang-spotlight moet delen met een ander, zich prima weet te redden.
Bijzonder knap was het nummer waarvan ik vermoed dat het "Water" heet, waarbij Maarten en Felix afwisselend elkaars zinnen afmaakten, daarbij keurig de buigingen in uitspraak en zinswendingen van elkaar overnemend. Geweldig gedaan. Hoeveel uren oefenen zouden daar in vredesnaam in zitten?
Egon Kracht speelt weer als vanouds heerlijk op zijn contrabas. Niks mis mee. Meer ga ik dit keer niet zeggen, hij is door mij al zo vaak opgehemeld...
Ook gitarist Joeri de Graaf weet zich tussen al deze zeer ervaren podiumbeesten uitstekend staande te houden. En dat terwijl hij de stukken pas twee weken voor het begin van de serie voorstellingen, in handen kreeg (wegens de onverwachte uitval van de gitarist die eigenlijk gebruikt zou worden). Complimenten en respect dat hij dit alles zo snel in de vingers heeft gekregen.
Het repertoire omvatte liederen van begin twintigste eeuw, zeg maar van zo rond 1900 tot net na de oorlog. Lollige liedjes, maar ook maatschappelijk drama ("Moeder gaat uit dansen"), en zelfs protestliederen, bijvoorbeeld tegen de onmenselijke behandeling van mensen met een donkere huid (met name gericht op het toenmalige Indië, als ik het goed begrepen heb).
Zoals waarschijnlijk heel veel mensen die van ver na de Oorlog dateren, kende ik vrijwel geen van deze liederen, maar ik vond het een bijzondere, leuke, boeiende ervaring om dit te horen.
Een speciale rol was weggelegd voor Maarten Eilander, van het Theater Instituut Nederland. Hij was met wasrolspeler en al aanwezig en demonstreerde rond de pauze hoe het "toen" allemaal klonk. Bovendien wist hij bijzonder veel te vertellen over de geschiedenis van de Nederlandse liederen, en over de ontwikkeling van het theater en cabaret in de eerste helft van de twintigste eeuw. Zo steek je nog eens wat op!
Over de Roode Bioscoop wil ik nog zeggen dat ik het een bijzonder sfeervol zaaltje vond. Erg klein (érg klein ja), maar toch knus. Door de kleine ruimte was geen versterking nodig, wat de puurheid van het geluid alleen maar ten goede komt. Je hoort immers alles zonder kunstmatige trucs. Hoewel het dus voor mij ongebruikelijk was om voor een voorstelling helemaal naar Amsterdam te komen, was het wel degelijk iets bijzonders.
Overigens, mijn zusje (in de twintig) heeft zich ook bijzonder vermaakt. Het is dus écht niet alleen geschikt voor mensen die de in deze voorstelling voorbij komende liederen ooit nog zelf in de oorspronkelijke uitvoering gehoord hebben.
Het enige minpunt wat mij betreft is dat deze voorstelling niet op CD verschijnt. Een bijzonder groot gemis! Dus, heren, als jullie je nog eens vervelen of zo... zet het dan gewoon op CD. Je doet er een hoop mensen plezier mee!
Links:
Website van deze voorstelling (onderdeel van de site van Theatergroep Flint)
Website van Maarten van Roozendaal
Website van Egon Kracht en zijn Troupe
<< Home