Theater: Showroom Survival
"Showroom Survival"
Door Boogaerdt/VanderSchoot en Het Syndicaat
Dit stond in de programmaboekjes:
"Bogaert/VanderSchoot zet in deze productie samen met Het Syndicaat het hijgerige inruilgedrag van de moderne mens genadeloos te kijk. Twee mannen en twee vrouwen hunkeren naa een gelukkiger leven. Ze denken dat te bereiken door bezittingen te ruilen. De ruil wordt steeds fanatieker, grootser, gretiger en absurder. Zelfs partners worden geruild. Maar leidt dat tot het gewenste resultaat?
Het Syndycaat maakt teksttheater voor met name een jong puibliek, uitgewerkt in een heldere vorm en een energieke speelstijl."
Bij de seizoenspresentatie van het theater werd er nog wel bij gezegd dat het 'modern' was. Toch dacht ik dat het onderwerp zoals het werd gepresenteerd, genoeg aanknopingspunten bood waar ik me wel wat bij kon voorstellen. En dat een uit de hand lopende ruilhandel, ook al wordt het dan modern gebracht, kan natuurlijk hilarisch worden. De verwachte moraal was bij mij trouwens "Van ruilen komt huilen", dus het zou er (zo dacht ik) best op neerkomen dat uiteindelijk iedereen toch het gelukkigst zou zijn met wat ze in eerste instantie hadden.
Maar...
Kennelijk ben ik niet modern of jong genoeg.
Ik snapte er werkelijk helemaal geen barst van.
Het is maar goed dat er geen pauze in zat, want anders was ik weggegaan. En dat doe ik dus echt nooit. Zeker niet als ik (zoals ook dit keer weer) op de eerste rij zit. Maar ik had het dit keer echt gedaan.
Waar hebben we naar zitten kijken? Vier mensen (toch wel twee mannen en twee vrouwen) die elkaar stonden op te zwepen. Parodie op managementtrainingen en zelfontplooiingsprogramma's. Twee keer een vrijwel blote vrouw (alleen de onderbroek - model Sloggi, dat dan nog wel - bleef aan) in een glazen kast. Scheldpartijen. Schreeuwbuien. Robotachtige dans. Watergooien. Fitness.
En dat alles vrijwel zonder enige samenhang.
Het is best knap hoor, wat ze doen; het is zeker fysiek een zeer inspannend stuk. En er zaten ook nog wel een of twee rake punten in, zeker als je zelf wel eens te maken hebt gehad met managementtrainingen en dergelijke.
Maar verder vond ik het doodvermoeiend om naar te kijken, absoluut niet boeiend, onnodig grenzen opzoekend, en zeer kort samengevat: gewoon niet leuk.
Bovendien snap ik met de beste wil van de wereld nog steeds niet, wat hetgeen ik gezien heb, te maken heeft met de tekst in de programmaboekjes.
Overigens is ook de site wat mij betreft net zo'n bij elkaar geraapt spul als wat ik gezien heb, dus als je de site snapt, vind je het stuk misschien ook wel leuk. En als de site je niet aanspreekt, moet je het dus vooral NIET doen.
Link:
Website van Showroom Survival
Door Boogaerdt/VanderSchoot en Het Syndicaat
Dit stond in de programmaboekjes:
"Bogaert/VanderSchoot zet in deze productie samen met Het Syndicaat het hijgerige inruilgedrag van de moderne mens genadeloos te kijk. Twee mannen en twee vrouwen hunkeren naa een gelukkiger leven. Ze denken dat te bereiken door bezittingen te ruilen. De ruil wordt steeds fanatieker, grootser, gretiger en absurder. Zelfs partners worden geruild. Maar leidt dat tot het gewenste resultaat?
Het Syndycaat maakt teksttheater voor met name een jong puibliek, uitgewerkt in een heldere vorm en een energieke speelstijl."
Bij de seizoenspresentatie van het theater werd er nog wel bij gezegd dat het 'modern' was. Toch dacht ik dat het onderwerp zoals het werd gepresenteerd, genoeg aanknopingspunten bood waar ik me wel wat bij kon voorstellen. En dat een uit de hand lopende ruilhandel, ook al wordt het dan modern gebracht, kan natuurlijk hilarisch worden. De verwachte moraal was bij mij trouwens "Van ruilen komt huilen", dus het zou er (zo dacht ik) best op neerkomen dat uiteindelijk iedereen toch het gelukkigst zou zijn met wat ze in eerste instantie hadden.
Maar...
Kennelijk ben ik niet modern of jong genoeg.
Ik snapte er werkelijk helemaal geen barst van.
Het is maar goed dat er geen pauze in zat, want anders was ik weggegaan. En dat doe ik dus echt nooit. Zeker niet als ik (zoals ook dit keer weer) op de eerste rij zit. Maar ik had het dit keer echt gedaan.
Waar hebben we naar zitten kijken? Vier mensen (toch wel twee mannen en twee vrouwen) die elkaar stonden op te zwepen. Parodie op managementtrainingen en zelfontplooiingsprogramma's. Twee keer een vrijwel blote vrouw (alleen de onderbroek - model Sloggi, dat dan nog wel - bleef aan) in een glazen kast. Scheldpartijen. Schreeuwbuien. Robotachtige dans. Watergooien. Fitness.
En dat alles vrijwel zonder enige samenhang.
Het is best knap hoor, wat ze doen; het is zeker fysiek een zeer inspannend stuk. En er zaten ook nog wel een of twee rake punten in, zeker als je zelf wel eens te maken hebt gehad met managementtrainingen en dergelijke.
Maar verder vond ik het doodvermoeiend om naar te kijken, absoluut niet boeiend, onnodig grenzen opzoekend, en zeer kort samengevat: gewoon niet leuk.
Bovendien snap ik met de beste wil van de wereld nog steeds niet, wat hetgeen ik gezien heb, te maken heeft met de tekst in de programmaboekjes.
Overigens is ook de site wat mij betreft net zo'n bij elkaar geraapt spul als wat ik gezien heb, dus als je de site snapt, vind je het stuk misschien ook wel leuk. En als de site je niet aanspreekt, moet je het dus vooral NIET doen.
Link:
Website van Showroom Survival
<< Home