DVD: Ladder 49
Heroïsche brandweermannenfilm, geplaatst in het Amerika van na 9-11.
Dus... Veel spektakel, veel kameraadschap, veel elkaar-lekker-in-de-maling-nemen, veel mannelijk saamhorigheidgevoel, veel emoties en tot mijn grote verbazing: geen happy end!
John Travolta probeert het nog maar eens een keer: zou zijn naam op een affiche genoeg zijn om mensen naar de bios te krijgen? Ik heb begrepen dat de mensen uiteindelijk wel gekomen zijn, met name in Amerika, maar dat was naar ik heb begrepen meer omdat het over 'de nieuwe helden' ging, oftewel de brandweerlieden. Sinds 11 september zijn deze mannen haast tot godheden verheven in Amerika. Dus een film daarover trekt bij voorbaat mensen, zelfs als er totale onbekenden in zitten. Dus of de aanwezigheid van Travolta geholpen heeft weet ik niet.
Natuurlijk is het tragisch dat er zoveel mannen, waarvan velen met gezinnen die achterbleven, zijn omgekomen bij de aanslagen op de Twin Towers. Maar om daarmee nou álle brandweerlieden tot godenzonen te bombarderen... Persoonlijk vind ik dat de Amerikanen daarmee weer eens laten zien dat ze niet helemaal realistisch in deze wereld staan, maar goed. Ik ben natuurlijk geen Amerikaan.
In ieder geval, in de film wordt min of meer getoond hoe een jonge man (gespeeld door Joaquin Phoenix) voor het eerst op zijn werk (de brandweerkazerne) verschijnt en daar wordt verwelkomd door zijn baas (gespeeld door John Travolta), en hoe zijn leven daarna verloopt. De film heeft echter twee verhaallijnen die door elkaar lopen. Enerzijds dus het brandweermannenleven van deze spuitgast, maar tegelijkertijd zijn we ook getuige van de laatste uren uit dat leven. Deze twee verhaallijnen worden getoond door middel van een zeer frequent heen-en-weer schakelen.
In het begin vond ik persoonlijk dat constante geschakel erg lastig, ik ben daar gewoon niet goed in, maar uiteindelijk begon ik het te snappen en was het minder hinderlijk.
Wegens de sentimentele, Amerikaans-patriottische manier waarop gedweept wordt met de brandweerlieden, en het feit dat deze film toch geen happy end had, vond ik hem niet meer dan een 'goed' waardig. Had het iets minder dweperig geweest, dan had hij een 'zeer goed' van me gekregen.
De extra's op de DVD zijn trouwens wel erg leuk. Je ziet dat de acteurs ook écht brandweertraining gedaan hebben, en dat dat soms behoorlijk tegenviel. Uiteraard staan er ook weer de bekende "Wat waren mijn mede-acteurs toch fantástisch en wat is de regisseur toch gewéldig"-gesprekken op, maar dat schijnt bij iedere film te moeten gebeuren.
Conclusie:
Wegens het gedweep geen topper, maar zeker waard om een keer gezien te hebben.
Dus... Veel spektakel, veel kameraadschap, veel elkaar-lekker-in-de-maling-nemen, veel mannelijk saamhorigheidgevoel, veel emoties en tot mijn grote verbazing: geen happy end!
John Travolta probeert het nog maar eens een keer: zou zijn naam op een affiche genoeg zijn om mensen naar de bios te krijgen? Ik heb begrepen dat de mensen uiteindelijk wel gekomen zijn, met name in Amerika, maar dat was naar ik heb begrepen meer omdat het over 'de nieuwe helden' ging, oftewel de brandweerlieden. Sinds 11 september zijn deze mannen haast tot godheden verheven in Amerika. Dus een film daarover trekt bij voorbaat mensen, zelfs als er totale onbekenden in zitten. Dus of de aanwezigheid van Travolta geholpen heeft weet ik niet.
Natuurlijk is het tragisch dat er zoveel mannen, waarvan velen met gezinnen die achterbleven, zijn omgekomen bij de aanslagen op de Twin Towers. Maar om daarmee nou álle brandweerlieden tot godenzonen te bombarderen... Persoonlijk vind ik dat de Amerikanen daarmee weer eens laten zien dat ze niet helemaal realistisch in deze wereld staan, maar goed. Ik ben natuurlijk geen Amerikaan.
In ieder geval, in de film wordt min of meer getoond hoe een jonge man (gespeeld door Joaquin Phoenix) voor het eerst op zijn werk (de brandweerkazerne) verschijnt en daar wordt verwelkomd door zijn baas (gespeeld door John Travolta), en hoe zijn leven daarna verloopt. De film heeft echter twee verhaallijnen die door elkaar lopen. Enerzijds dus het brandweermannenleven van deze spuitgast, maar tegelijkertijd zijn we ook getuige van de laatste uren uit dat leven. Deze twee verhaallijnen worden getoond door middel van een zeer frequent heen-en-weer schakelen.
In het begin vond ik persoonlijk dat constante geschakel erg lastig, ik ben daar gewoon niet goed in, maar uiteindelijk begon ik het te snappen en was het minder hinderlijk.
Wegens de sentimentele, Amerikaans-patriottische manier waarop gedweept wordt met de brandweerlieden, en het feit dat deze film toch geen happy end had, vond ik hem niet meer dan een 'goed' waardig. Had het iets minder dweperig geweest, dan had hij een 'zeer goed' van me gekregen.
De extra's op de DVD zijn trouwens wel erg leuk. Je ziet dat de acteurs ook écht brandweertraining gedaan hebben, en dat dat soms behoorlijk tegenviel. Uiteraard staan er ook weer de bekende "Wat waren mijn mede-acteurs toch fantástisch en wat is de regisseur toch gewéldig"-gesprekken op, maar dat schijnt bij iedere film te moeten gebeuren.
Conclusie:
Wegens het gedweep geen topper, maar zeker waard om een keer gezien te hebben.
<< Home