Theater: Mattheus Passion
"Mattheus Passion" in een - alweer vernieuwde - bewerking van Egon Kracht
Door Egon Kracht en The Troupe en gastmuzikanten
Jawel, je ziet het goed, alwéér de Mattheus Passion in bewerking van Egon Kracht.
In 2004 en 2005 ben ik daar ook al heengeweest, maar dit jaar was het weer een vernieuwde bewerking. Ditmaal waren de gastmuzikanten Angelo Verploegen op bugel en trompet en Jan-Peter Bast op Hammond-orgel.
De vaste kern van eerdere jaren was er ook, alleen heeft dit jaar op percussie (in plaats van Vincent van Els, die eerdere jaren de percussie deed) Murk Jiskoot meegedaan, die vorig jaar een van de gastmuzikanten was. Maar Egon Kracht op contrabas, Michiel van Dijk op drie blaasinstrumenten (niet tegelijk hoor), Milan Kracht op elektrische gitaar en Jasper le Clerq op viool waren weer van de partij.
Dit jaar moest ik er "helemaal" voor naar Almere, maar goed, je moet toch wat als het niet dichterbij te vinden is. Afijn, na een rit van anderhalf uur (tja, het is Paasmaandag, dus druk) gearriveerd. Gelukkig wel (omdat het paasmaandag was) gratis parkeren, want die Almeerders weten flink te rekenen met hun parkeertarieven.
Overigens, wil iedereen die naar de meubelboulevard, het tuincentrum of de autodealer geweest is, zich allemaal even flink gaan schamen? In plaats van nutteloos rondlopen, had je beter hier in de zaal kunnen gaan zitten. Het was héél erg leeg... Arme muzikanten. Sta je daar voor een vrijwel lege zaal... Als er 50 man zat, dan denk ik dat ik het nog ruim ingeschat heb. En daarvan viel een deel nog onder "vrienden en familie" van de muzikanten.
Schaamt u, o afwezige cultuurbarbaren!
Deze voorstelling was de laatste uit de reeks voor dit jaar. Dus als je hier nog heen wilt: pech, moet je wachten tot volgend jaar. Áls er dan al een nieuwe versie komt... Ik kan me zo voorstellen dat de varianten op een gegeven moment ook wel een beetje op raken. Maar aan de andere kant: er zijn nog genoeg mensen die deze gemoderniseerde Egon Kracht-versie nog niet kennen, dus wat dat betreft zou er reden genoeg zijn om door te gaan. Maar ja, als je dan weer zo'n vrijwel lege zaal ziet, kan ik me ook wel weer voorsellen dat dat niet echt motiveert om weer wat nieuws te gaan verzinnen... Dus ik ben benieuwd of er nog een nieuwe versie komt. We wachten het wel af.
Muzikaal was het natuurlijk weer dik in orde.
Jammer was wel dat de linker luidsprekers duidelijk kraakten, wat vooral bij het openschroeven van de microfoon die aan Egon's bas zat, soms hinderlijk was.
En als enorm minpunt wil ik nog aangeven dat het bijzonder irritant was dat Angelo kennelijk last had van een verstopte bugel, want hij stond constant met dat ding te prutsen, schudden en door te blazen. En dat blazen, dat hoor je dus gewoon in de zaal... Jammer.
Maar dat waren dan de minpunten.
Verder heb ik niet zoveel te klagen. Het was weer leuk om naar te kijken, en vooral: erg mooi om te horen. De toevoeging van een orgel voegt gelijk weer iets "kerks" toe aan het stuk. Hoewel het orgel zeker niet wordt gebruikt als kerkorgel, in tegendeel, geeft het op momenten dat het orgel alleen in de begeleiding werd gebruikt, toch iets "vertrouwds".
Maar ook op momenten dat het orgel de solo kreeg, was het een zeer fraaie aanvulling. Wie had gedacht dat Bach saai is, kon niet verder van de waarheid zitten. Ik zeg het maar zo: met deze versie, met Hammond-orgel en djembé: Bach rocks!
Gelukkig is er van deze versie, met Hammond-orgel dus, ook een CD gemaakt. "Aus Liebe" heet die, en is te koop via de site van Egon Kracht en The Troupe. (Daar is ook meer informatie te vinden over de andere projecten die Egon momenteel heeft lopen, zoals Joe's Garage (van Frank Zappa) en het nieuwe project waar momenteel nog erg hard aan gewerkt wordt: De verleiding van Harry Faust.)
Wel apart is trouwens dat de nummers op de CD in een andere volgorde staan dan op de vorige versie, en dat er ook er hele andere nummers in deze versie zitten dan op de "oude" CD. Ik ben nog niet zo ver gegaan dat ik heb gecontroleerd wat nou de "juiste" volgorde is trouwens, en eigenlijk maakt dat ook niet echt heel veel uit voor mij persoonlijk. Ik ken de Passion toch niet uit mijn hoofd, en geniet gewoon van de muziek op zich, en niet als deel van het verhaal of zo.
Bovendien, als op deze nieuwe CD dezelfde nummers in dezelfde volgorde zouden staan als de vorige, heb je ook weer het gevoel dat je min of meer twee keer naar hetzelfde zit te luisteren, dus voor de variatie is het wel weer handig.
Maar ondanks de andere volgorde en soms andere stukken, staat gelukkig mijn favoriete stuk (ik heb al opgegeven dat ze dat op mijn begrafenis moeten draaien) er ook weer op: Erbarme dich. Niet alleen muzikaal een hoogtepunt in alle versies van de Mattheus Passion die ik ken (ook de klassieke), maar ook qua inhoud is het een stuk dat mij wel raakt.
Afijn, terug naar deze Mattheus.
Wat vond ik nou (in ieder geval tot nu toe) de beste versie van de drie Egon Kracht-bewerkingen? De eerste keer werd ik heel erg verrast door deze vermodernisering van iets dat ik alleen van horen zeggen kende, en dan ook nog als "een zwaar en lang stuk". Door die verrassing ben ik misschien bevooroordeeld, want eigenlijk vind ik die versie het mooist.
Maar aan de andere kant zijn de versie van vorig jaar, met o.a. Carel Kraayenhof, en die van dit jaar, met orgel, ook allebei heel bijzonder én heel mooi. Het is denk ik een kwestie van smaak.
Overigens, ik weet niet wat het is, maar kennelijk is de Mattheus momenteel "hot", want je komt hem steeds meer tegen. Was het tot een paar jaar geleden voorbehouden aan kerken, tegenwoordig wordt het dus ook gemoderniseerd, instrumentaal, en zelfs in het Nederlands (met dank aan Jan Rot) uitgevoerd.
Wie weet wat er volgend jaar weer allemaal wordt bedacht? Ik nog niet, maar ik zal zeker één of andere versie gaan bezoeken.
Link:
Website van Egon Kracht en zijn Troupe
Door Egon Kracht en The Troupe en gastmuzikanten
Jawel, je ziet het goed, alwéér de Mattheus Passion in bewerking van Egon Kracht.
In 2004 en 2005 ben ik daar ook al heengeweest, maar dit jaar was het weer een vernieuwde bewerking. Ditmaal waren de gastmuzikanten Angelo Verploegen op bugel en trompet en Jan-Peter Bast op Hammond-orgel.
De vaste kern van eerdere jaren was er ook, alleen heeft dit jaar op percussie (in plaats van Vincent van Els, die eerdere jaren de percussie deed) Murk Jiskoot meegedaan, die vorig jaar een van de gastmuzikanten was. Maar Egon Kracht op contrabas, Michiel van Dijk op drie blaasinstrumenten (niet tegelijk hoor), Milan Kracht op elektrische gitaar en Jasper le Clerq op viool waren weer van de partij.
Dit jaar moest ik er "helemaal" voor naar Almere, maar goed, je moet toch wat als het niet dichterbij te vinden is. Afijn, na een rit van anderhalf uur (tja, het is Paasmaandag, dus druk) gearriveerd. Gelukkig wel (omdat het paasmaandag was) gratis parkeren, want die Almeerders weten flink te rekenen met hun parkeertarieven.
Overigens, wil iedereen die naar de meubelboulevard, het tuincentrum of de autodealer geweest is, zich allemaal even flink gaan schamen? In plaats van nutteloos rondlopen, had je beter hier in de zaal kunnen gaan zitten. Het was héél erg leeg... Arme muzikanten. Sta je daar voor een vrijwel lege zaal... Als er 50 man zat, dan denk ik dat ik het nog ruim ingeschat heb. En daarvan viel een deel nog onder "vrienden en familie" van de muzikanten.
Schaamt u, o afwezige cultuurbarbaren!
Deze voorstelling was de laatste uit de reeks voor dit jaar. Dus als je hier nog heen wilt: pech, moet je wachten tot volgend jaar. Áls er dan al een nieuwe versie komt... Ik kan me zo voorstellen dat de varianten op een gegeven moment ook wel een beetje op raken. Maar aan de andere kant: er zijn nog genoeg mensen die deze gemoderniseerde Egon Kracht-versie nog niet kennen, dus wat dat betreft zou er reden genoeg zijn om door te gaan. Maar ja, als je dan weer zo'n vrijwel lege zaal ziet, kan ik me ook wel weer voorsellen dat dat niet echt motiveert om weer wat nieuws te gaan verzinnen... Dus ik ben benieuwd of er nog een nieuwe versie komt. We wachten het wel af.
Muzikaal was het natuurlijk weer dik in orde.
Jammer was wel dat de linker luidsprekers duidelijk kraakten, wat vooral bij het openschroeven van de microfoon die aan Egon's bas zat, soms hinderlijk was.
En als enorm minpunt wil ik nog aangeven dat het bijzonder irritant was dat Angelo kennelijk last had van een verstopte bugel, want hij stond constant met dat ding te prutsen, schudden en door te blazen. En dat blazen, dat hoor je dus gewoon in de zaal... Jammer.
Maar dat waren dan de minpunten.
Verder heb ik niet zoveel te klagen. Het was weer leuk om naar te kijken, en vooral: erg mooi om te horen. De toevoeging van een orgel voegt gelijk weer iets "kerks" toe aan het stuk. Hoewel het orgel zeker niet wordt gebruikt als kerkorgel, in tegendeel, geeft het op momenten dat het orgel alleen in de begeleiding werd gebruikt, toch iets "vertrouwds".
Maar ook op momenten dat het orgel de solo kreeg, was het een zeer fraaie aanvulling. Wie had gedacht dat Bach saai is, kon niet verder van de waarheid zitten. Ik zeg het maar zo: met deze versie, met Hammond-orgel en djembé: Bach rocks!
Gelukkig is er van deze versie, met Hammond-orgel dus, ook een CD gemaakt. "Aus Liebe" heet die, en is te koop via de site van Egon Kracht en The Troupe. (Daar is ook meer informatie te vinden over de andere projecten die Egon momenteel heeft lopen, zoals Joe's Garage (van Frank Zappa) en het nieuwe project waar momenteel nog erg hard aan gewerkt wordt: De verleiding van Harry Faust.)
Wel apart is trouwens dat de nummers op de CD in een andere volgorde staan dan op de vorige versie, en dat er ook er hele andere nummers in deze versie zitten dan op de "oude" CD. Ik ben nog niet zo ver gegaan dat ik heb gecontroleerd wat nou de "juiste" volgorde is trouwens, en eigenlijk maakt dat ook niet echt heel veel uit voor mij persoonlijk. Ik ken de Passion toch niet uit mijn hoofd, en geniet gewoon van de muziek op zich, en niet als deel van het verhaal of zo.
Bovendien, als op deze nieuwe CD dezelfde nummers in dezelfde volgorde zouden staan als de vorige, heb je ook weer het gevoel dat je min of meer twee keer naar hetzelfde zit te luisteren, dus voor de variatie is het wel weer handig.
Maar ondanks de andere volgorde en soms andere stukken, staat gelukkig mijn favoriete stuk (ik heb al opgegeven dat ze dat op mijn begrafenis moeten draaien) er ook weer op: Erbarme dich. Niet alleen muzikaal een hoogtepunt in alle versies van de Mattheus Passion die ik ken (ook de klassieke), maar ook qua inhoud is het een stuk dat mij wel raakt.
Afijn, terug naar deze Mattheus.
Wat vond ik nou (in ieder geval tot nu toe) de beste versie van de drie Egon Kracht-bewerkingen? De eerste keer werd ik heel erg verrast door deze vermodernisering van iets dat ik alleen van horen zeggen kende, en dan ook nog als "een zwaar en lang stuk". Door die verrassing ben ik misschien bevooroordeeld, want eigenlijk vind ik die versie het mooist.
Maar aan de andere kant zijn de versie van vorig jaar, met o.a. Carel Kraayenhof, en die van dit jaar, met orgel, ook allebei heel bijzonder én heel mooi. Het is denk ik een kwestie van smaak.
Overigens, ik weet niet wat het is, maar kennelijk is de Mattheus momenteel "hot", want je komt hem steeds meer tegen. Was het tot een paar jaar geleden voorbehouden aan kerken, tegenwoordig wordt het dus ook gemoderniseerd, instrumentaal, en zelfs in het Nederlands (met dank aan Jan Rot) uitgevoerd.
Wie weet wat er volgend jaar weer allemaal wordt bedacht? Ik nog niet, maar ik zal zeker één of andere versie gaan bezoeken.
Link:
Website van Egon Kracht en zijn Troupe
<< Home