DVD: Sky Captain and the World of Tomorrow

Een film met een bijzonder dun en voorspelbaar verhaal, die me niettemin toch een leuke avond heeft bezorgd.
Het verhaal is natuurlijk niet waar het in deze film om gaat. Daar hoeven we niet moeilijk over te doen. En hoewel ik me normaal gesproken erg kan irriteren over films met dunne verhaaltjes, vond ik - in dit geval - dat het ontbreken van een boeiend verhaal voldoende werd gecompenseerd door de visuele kunstigheid.

Dit is echt een stripverhaal-verfilming. En dat weet je gelijk vanaf de eerste scène.
De kleurstellingen, de achtergronden, de karakters: hoewel het een bewegend beeld is, geeft het een gevoel van een authentiek ouderwets stripverhaal.

Ook de acteertalenten van de hoofdrolspelers worden nogal wisselend beoordeeld, maar - net als het verhaal - daar gaat het in deze film ook helemaal niet om.
Je kijkt dit niet om helemaal meegezogen of opgenomen te worden in het verhaal.
Wat mij betreft was het verhaaltje meer een excuus om te kijken naar zeer kunstig gemaakte beelden. En dat is gelukt.

Conclusie:
Een stripverfilming, en daar is qua diepgang alles mee gezegd. Visueel erg boeiend. Een zeer aardig tussendoortje.

Lekker: Ketjap-gehaktballetjes in zoetzure saus

Voor 4 personen.
Bereidingstijd: ongeveer een half uur.

# Prak 1 theelepel sesamolie goed door 450 gram gehakt. Prak er daarna ook 1 ei en 2 eetlepels ketjap door.
# Spoel je handen met koud water af (dat vermindert het plakken) en maak daarna van het gehakt balletjes ter grootte van walnoten.
# Saus: roer een glad papje van 4 eetlepels sherry, 4 eetlepels ketjap, 3 eetlepels tomatenpuree, 4 eetlepels (riet)suiker, 2 eetlepels (witte-wijn-)azijn en het sap van 1 blikje (à 225 gram) ananas.
# Verhit een beetje olie in een pan en bak hierin de gehaktballetjes bruin en gaar. Neem ze vervolgens uit de pan.
# Fruit in de hete olie 1 grofgesneden ui, 1 grofgesneden groene paprika en 2 in stukjes gesneden worteltjes in ongeveer 5 minuten tot ze zacht zijn.
# Roer de saus nog een keer goed door, en doe deze al roerend in de pan erbij. Vervolgens doe je de balletjes en 1 blikje (à 225 gram) ananasstukjes erbij. Zet het vuur laag en warm het geheel al roerend goed door.
# Serveren met rijst.

CD: Later is nu

"Later is nu"
De Dijk

De meest recente CD van De Dijk.
Mijn verwachtingen waren, mede dankzij de vele goede recensies, hooggespannen.
Helaas werden ze niet geheel waargemaakt. De vraag is echter, of dat aan mijn verwachtingen lag, of aan de CD. Ik vermoed, dat het aan mij lag.
Muzikaal is er namelijk echt helemaal niks mis met de CD. Er staan weer bijzonder fraaie nummers op, met ook weer heel mooie teksten.
Het probleem was dan ook met name dat ik nog teveel vast zit in het idee van De Dijk uit de jaren tachtig.
Ik moet toegeven: GELUKKIG zijn de heren zelf daar al lang en breed voorbij, en met name óverheen gegroeid.
Kortom: niet wat ik er van had verwacht, maar eigenlijk gewoon nog veel beter.
Hoogtepunt: 'Dit kleine hart van mij'. Adembenemend mooi.
Heren van De Dijk: bedankt.

Link:
Website van De Dijk

DVD: Ladder 49

Heroïsche brandweermannenfilm, geplaatst in het Amerika van na 9-11.
Dus... Veel spektakel, veel kameraadschap, veel elkaar-lekker-in-de-maling-nemen, veel mannelijk saamhorigheidgevoel, veel emoties en tot mijn grote verbazing: geen happy end!

John Travolta probeert het nog maar eens een keer: zou zijn naam op een affiche genoeg zijn om mensen naar de bios te krijgen? Ik heb begrepen dat de mensen uiteindelijk wel gekomen zijn, met name in Amerika, maar dat was naar ik heb begrepen meer omdat het over 'de nieuwe helden' ging, oftewel de brandweerlieden. Sinds 11 september zijn deze mannen haast tot godheden verheven in Amerika. Dus een film daarover trekt bij voorbaat mensen, zelfs als er totale onbekenden in zitten. Dus of de aanwezigheid van Travolta geholpen heeft weet ik niet.

Natuurlijk is het tragisch dat er zoveel mannen, waarvan velen met gezinnen die achterbleven, zijn omgekomen bij de aanslagen op de Twin Towers. Maar om daarmee nou álle brandweerlieden tot godenzonen te bombarderen... Persoonlijk vind ik dat de Amerikanen daarmee weer eens laten zien dat ze niet helemaal realistisch in deze wereld staan, maar goed. Ik ben natuurlijk geen Amerikaan.

In ieder geval, in de film wordt min of meer getoond hoe een jonge man (gespeeld door Joaquin Phoenix) voor het eerst op zijn werk (de brandweerkazerne) verschijnt en daar wordt verwelkomd door zijn baas (gespeeld door John Travolta), en hoe zijn leven daarna verloopt. De film heeft echter twee verhaallijnen die door elkaar lopen. Enerzijds dus het brandweermannenleven van deze spuitgast, maar tegelijkertijd zijn we ook getuige van de laatste uren uit dat leven. Deze twee verhaallijnen worden getoond door middel van een zeer frequent heen-en-weer schakelen.
In het begin vond ik persoonlijk dat constante geschakel erg lastig, ik ben daar gewoon niet goed in, maar uiteindelijk begon ik het te snappen en was het minder hinderlijk.

Wegens de sentimentele, Amerikaans-patriottische manier waarop gedweept wordt met de brandweerlieden, en het feit dat deze film toch geen happy end had, vond ik hem niet meer dan een 'goed' waardig. Had het iets minder dweperig geweest, dan had hij een 'zeer goed' van me gekregen.

De extra's op de DVD zijn trouwens wel erg leuk. Je ziet dat de acteurs ook écht brandweertraining gedaan hebben, en dat dat soms behoorlijk tegenviel. Uiteraard staan er ook weer de bekende "Wat waren mijn mede-acteurs toch fantástisch en wat is de regisseur toch gewéldig"-gesprekken op, maar dat schijnt bij iedere film te moeten gebeuren.

Conclusie:
Wegens het gedweep geen topper, maar zeker waard om een keer gezien te hebben.