Theater: Barmhart
"Barmhart"
Door Maarten van Roozendaal, Egon Kracht en Marcel de Groot
In Douglas Adams' boekenserie "The Hitchhiker's Guide to the Galaxy" wordt het antwoord gevonden op de Ultieme Vraag Des Levens.
Maarten van Roozendaal laat in het openingsnummer van Barmhart weten het antwoord te hebben gevonden op een andere Grote Vraag: wat is toch dat woord in de overbekende zin "In Den Beginne Was Er Het Woord"? Weliswaar moet, voordat het antwoord bekend is, de aarde eerst apocalyptisch ten onder gaan, maar ach, dat is maar een klein offer.
Het begint weer ouderwets goed dus.
Maarten leidt (sleept? schopt?) ons door de 7 "Werken der Barmhartigheid". En even om te laten zien dat ik heb opgelet, die werken zijn: laaf de dorstigen, voedt de hongerigen, kleed de naakten, verzorg de zieken, bezoek de gevangenen, herberg de vreemdeling, begraaf de doden. (Jaja, uit het hoofd...)
Wie Maarten's werk kent, weet echter dat dat nooit lang goed kan gaan. Geen enkele goede daad blijft immers ongestraft? En inderdaad, het gaat ook niet lang goed. Maarten laat zien wat er kan gebeuren als je het allemaal wat teveel doet. Of (ook heel leuk) als je de onderdelen door elkaar gooit. De bizarre gebeurtenissen volgen elkaar in hoog tempo op.
Maarten, Egon en Marcel hebben er overduidelijk zin in. De lol spettert er ook deze keer weer vanaf.
Zelfs Marcel keek (gelukkig) een stuk minder boos dan de vorige keer dat ik hem zag, bij Verzamelt Werk. En spelen kan hij nog steeds bijzonder goed.
Egon doet in de loop van de voorstelling ook nog een onderdeel 'Creatief met Glas', wat hele leuke effecten oplevert. Of hij nou zijn strijkstok is vergeten en het op deze manier wilde oplossen, is me nog niet helemaal duidelijk. Maar het uiteindelijke resultaat was in ieder geval geslaagd. En, ook een verrassende verandering ten opzichte van eerdere voorstellingen: Egon blijkt te zingen.
De muziek is zoals gebruikelijk weer zwaar in orde. De toevoeging van gitaar aan de gebruikelijke piano en contrabas is inderdaad een toevoeging, een extra dimensie. Maar ook de zang-composities zijn bijzonder. Het gebruik van twee stemmen in "Sonja" en het gebruik van canon-elementen in enkele nummers maken het zeer afwisselend, en zijn zonder meer geslaagde experimenten te noemen.
Natuurlijk zijn ook de teksten weer parels. Bijvoorbeeld die over een stervende vader, waar de breekbaarheid zo enorm is dat het applaus haast verlegen begint. Of de tekst over spraakverwarringen met de beste bedoelingen. Of die over een uit de hand gelopen poging om samen te gaan drinken. Of de vraag wanneer je nou eigenlijk een leuk leven hebt, waarbij de complete slijterij voorbij komt. Of... Ach er is zoveel.
Kortom: Mooi. Om te janken zo mooi.
(Hoewel ik ongetwijfeld niet de eerste ben die dit citaat misbruikt, kan ik het niet treffender samenvatten.)
Wat (mij) echter wel opvalt is dat Maarten's teksten deze keer een beetje... anders zijn. Milder, zou ik haast zeggen. Wat ik bedoel is: hij schreef in het verleden ook wel eens liedjes die heel vrolijk leken, maar daar kwam op het eind toch altijd wel weer een cynische draai in.
Deze keer heb ik zowaar liedjes gehoord waar ik zo snel geen cynisme in kon ontdekken. Misschien heb ik iets gemist, dat moet blijken als de CD beschikbaar is en ik het nog een keer kan luisteren, maar vooralsnog slaat de angst me om het hart. Wordt Maarten Mild??? Het zal toch niet...
Om echt te weten of Maarten mild wordt, moeten we afwachten tot de volgende voorstelling. Maar ik heb me laten vertellen dat die pas in seizoen 2007-2008 komt. Dat wordt dus nog lang wachten... Hoe hou ik het vol? Ik zal wel moeten, maar leuk is anders...
Hopelijk komt de CD van deze voorstelling snel. Dan heb ik in ieder geval nog wát om me die tijd door te helpen.
O enne, Maarten: Wij ook van jou hoor. Écht waar! ;-)
Links:
Website van Maarten van Roozendaal
Website van Egon Kracht en zijn Troupe
Website van Marcel de Groot
Door Maarten van Roozendaal, Egon Kracht en Marcel de Groot
In Douglas Adams' boekenserie "The Hitchhiker's Guide to the Galaxy" wordt het antwoord gevonden op de Ultieme Vraag Des Levens.
Maarten van Roozendaal laat in het openingsnummer van Barmhart weten het antwoord te hebben gevonden op een andere Grote Vraag: wat is toch dat woord in de overbekende zin "In Den Beginne Was Er Het Woord"? Weliswaar moet, voordat het antwoord bekend is, de aarde eerst apocalyptisch ten onder gaan, maar ach, dat is maar een klein offer.
Het begint weer ouderwets goed dus.
Maarten leidt (sleept? schopt?) ons door de 7 "Werken der Barmhartigheid". En even om te laten zien dat ik heb opgelet, die werken zijn: laaf de dorstigen, voedt de hongerigen, kleed de naakten, verzorg de zieken, bezoek de gevangenen, herberg de vreemdeling, begraaf de doden. (Jaja, uit het hoofd...)
Wie Maarten's werk kent, weet echter dat dat nooit lang goed kan gaan. Geen enkele goede daad blijft immers ongestraft? En inderdaad, het gaat ook niet lang goed. Maarten laat zien wat er kan gebeuren als je het allemaal wat teveel doet. Of (ook heel leuk) als je de onderdelen door elkaar gooit. De bizarre gebeurtenissen volgen elkaar in hoog tempo op.
Maarten, Egon en Marcel hebben er overduidelijk zin in. De lol spettert er ook deze keer weer vanaf.
Zelfs Marcel keek (gelukkig) een stuk minder boos dan de vorige keer dat ik hem zag, bij Verzamelt Werk. En spelen kan hij nog steeds bijzonder goed.
Egon doet in de loop van de voorstelling ook nog een onderdeel 'Creatief met Glas', wat hele leuke effecten oplevert. Of hij nou zijn strijkstok is vergeten en het op deze manier wilde oplossen, is me nog niet helemaal duidelijk. Maar het uiteindelijke resultaat was in ieder geval geslaagd. En, ook een verrassende verandering ten opzichte van eerdere voorstellingen: Egon blijkt te zingen.
De muziek is zoals gebruikelijk weer zwaar in orde. De toevoeging van gitaar aan de gebruikelijke piano en contrabas is inderdaad een toevoeging, een extra dimensie. Maar ook de zang-composities zijn bijzonder. Het gebruik van twee stemmen in "Sonja" en het gebruik van canon-elementen in enkele nummers maken het zeer afwisselend, en zijn zonder meer geslaagde experimenten te noemen.
Natuurlijk zijn ook de teksten weer parels. Bijvoorbeeld die over een stervende vader, waar de breekbaarheid zo enorm is dat het applaus haast verlegen begint. Of de tekst over spraakverwarringen met de beste bedoelingen. Of die over een uit de hand gelopen poging om samen te gaan drinken. Of de vraag wanneer je nou eigenlijk een leuk leven hebt, waarbij de complete slijterij voorbij komt. Of... Ach er is zoveel.
Kortom: Mooi. Om te janken zo mooi.
(Hoewel ik ongetwijfeld niet de eerste ben die dit citaat misbruikt, kan ik het niet treffender samenvatten.)
Wat (mij) echter wel opvalt is dat Maarten's teksten deze keer een beetje... anders zijn. Milder, zou ik haast zeggen. Wat ik bedoel is: hij schreef in het verleden ook wel eens liedjes die heel vrolijk leken, maar daar kwam op het eind toch altijd wel weer een cynische draai in.
Deze keer heb ik zowaar liedjes gehoord waar ik zo snel geen cynisme in kon ontdekken. Misschien heb ik iets gemist, dat moet blijken als de CD beschikbaar is en ik het nog een keer kan luisteren, maar vooralsnog slaat de angst me om het hart. Wordt Maarten Mild??? Het zal toch niet...
Om echt te weten of Maarten mild wordt, moeten we afwachten tot de volgende voorstelling. Maar ik heb me laten vertellen dat die pas in seizoen 2007-2008 komt. Dat wordt dus nog lang wachten... Hoe hou ik het vol? Ik zal wel moeten, maar leuk is anders...
Hopelijk komt de CD van deze voorstelling snel. Dan heb ik in ieder geval nog wát om me die tijd door te helpen.
O enne, Maarten: Wij ook van jou hoor. Écht waar! ;-)
Links:
Website van Maarten van Roozendaal
Website van Egon Kracht en zijn Troupe
Website van Marcel de Groot
<< Home