Spel: Thud!

Thud! is een bordspel, dat geïnspireerd is op enkele van de Discworld-boeken van Terry Pratchett.

Het spel wordt gespeeld door twee personen, en iedere partij bestaat uit twee "potjes": beide spelers bedienen allebei 1 keer beide partijen. Na ieder potje worden punten genoteerd en wie dan na twee keer spelen de meeste punten heeft, wint.

In tegenstelling tot de meeste bordspellen voor twee partijen, is er hier echter geen sprake van "wit" en "zwart", maar van Trolls en Dwarves. Trollen en dwergen dus.
Beide kampen hebben hun eigen eigenschappen. Trollen zijn traag, maar sterk; dwergen zijn sneller en met meer, maar moeten veel meer moeite doen om een trol uit te schakelen. Je moet dus voor die beide kanten van het spel twee heel verschillende tactieken bedenken. Vandaar dat een partij dus ook bestaat uit twee keer spelen.

Het is een beetje te vergelijken met het spelletje "Schapen en de wolf" dat ik vroeger nog wel eens speelde met een damspel. Ook bij Thud! heb je te maken met partijen die ongelijk zijn qua grootte, en waarbij de doelstellingen van beide kampen een heel andere aanpak vragen.
En als je dat dan combineert met schaken (want je moet behoorlijk tactisch denken) dan heb je ongeveer het spel Thud!

Aangezien dit een officieel Discworld-item is, goedgekeurd door Terry Pratchett zelf, mag je bepaalde verwachtingen hebben omtrent hoe het eruit ziet en wat de kwaliteit is. Die verwachtingen worden waargemaakt.

Er zijn twee versies van Thud!: een originele versie, en een iets nieuwere variant, de zogenaamde "Koom Valley" versie. Bij die laatste versie worden nog wat extra "opgaven" in de handleiding gezet, net als zeg maar de schaak-, dam- en bridge-opgaven in de krant. Bovendien worden enkele andere spelregels uitgelegd, waardoor je de op de Discworld legendarische "Battle of Koom Valley" kunt spelen. Dit is een variant waarbij de trollen een rots moeten bezetten die de dwergen ondertussen naar de overkant proberen te duwen.
Van de originele versie zijn verschillende uitvoeringen, variërend van eenvoudig (maar nog steeds bijzonder goed verzorgd), tot houten en handbeschilderde versies. Voor verzamelaars zijn dat zeer gewilde objecten.
Ik heb zelf de "Koom Valley"-versie.

Ik ben heel benieuwd of het net zo leuk is en blijft als dat het me nu lijkt.
Nu nog iemand vinden die het met me wil gaan proberen...

Links:
Omdat er geen officiële nederlandstalige Discworld-, Schijfwereld-, Pratchett- of Thud!-sites zijn, daarom alleen de Engelse:
Officiële website voor het spel Thud! (Engelstalig)
Officiële website voor Terry Pratchett (Engelstalig)

Theater: Dat kunnen alleen de hele groten

"Dat kunnen alleen de hele groten"
Door Jeroen van Merwijk

Hoewel hij het zelf uiteraard niet gelezen heeft, en zelfs áls dat wel het geval zou zijn ben ik niet zo arrogant om te denken dat hij er ook maar in het minst naar zal hebben geluisterd, kan ik inmiddels melden dat aan mijn noodkreet naar aanleiding van Jeroen's vorige voorstelling "Ik ben blij dat ik mezelf niet ben" gehoor is gegeven: Jeroen van Merwijk is weer terug. Heerlijk. Ouderwets gemopper en getier, afgewisseld door kunstige en soms zelfs bloedstollend mooie liedjes. Om het in goed Nederlands te zeggen: "He's back!"

"Dat kunnen alleen de hele groten" wordt opgehangen aan het feit dat Jeroen aan het verhuizen is. En bij het verhuizen kom je natuurlijk een hoop spullen tegen waarvan je (of je partner natuurlijk!) je gaat afvragen wat je ermee moet. Op zich hebben die spullen misschien geen enkel nut of waarde meer, maar juist aan de meest aftandse rommel kunnen de mooiste herinneringen verbonden zijn.
Aan de hand van een meegebrachte doos met spullen vertelt Jeroen verhalen. Zo komen onder andere een ouderwetse draaischijftelefoon voorbij, maar ook een pim-pam-pet-spel ("Continue bezigheid van nomadenvolken, met een... wat een toeval zeg, alwéér een V!"), een tweetal oude Powerbooks en een scheerspiegel die van zijn vader is geweest. Op deze manier blijkt gaandeweg dat zelfs bij aartsmopperkont Jeroen van Merwijk er inderdaad aan sommige spullen herinneringen hangen die je helemaal niet kwijt wilt.

Tot zover de rode draad.
Uiteraard gaat hij ook weer lekker tekeer. Tegen vrouwen, VVD'ers, terreinwagenbezitters, de Nederlandse politiek in het algemeen, nog even tegen vrouwen, en laten we de VVD'ers nog even een keertje voorbij laten komen.
Af en toe vraag je je af hoe het met zijn bloeddruk gesteld is: dit kán toch haast niet gezond zijn... Maar ach, leuk is het wel.
Maar naast een hoop opwinding aan Jeroen's zijde zitten er gelukkig ook een aantal rustpunten in.

Als absoluut hoogtepunt (zonder ook maar íets af te willen doen aan de rest trouwens) wil ik noemen het werkelijk met-een-groot-en-bot-mes-tot-diep-in-je-hart-snijdend-mooie lied "Ik hoef je niet te zien, ik kan je dromen". Wat is het ongelofelijk jammer dat er van dit lied nog geen opnames zijn. Dit is echt zo ongelofelijk geweldig mooi. En - tegen de stijl van Jeroen in - dit keer absoluut zonder ook maar enige rare twist, ironie of cynisme. Ik ben zwaar geraakt.
Overigens wordt dit lied op zeer korte afstand gevolgd door "Mijn vriend de Dood".
Voor beiden geldt: je moet het zelf horen om het te begrijpen.

Gelukkig is in deze voorstelling de elektrische gitaar thuisgebleven. Jeroen kan best spelen, maar de combinatie van een elektrische gitaar, Jeroen's stem en verder niks, is wat mij betreft geen gelukkige. Op een akoestische gitaar is hij veel beter te horen, en komt hij dus veel beter uit de verf.

Wat heeft Jeroen nog meer gedaan deze avond? Onder andere het onomstotelijke bewijs geleverd dat we inderdaad van de aap afstammen; uitgelegd wat de overeenkomst is tussen Amsterdam en een atoombom; en een geweldig niets-tegenin-te-brengen-argument gegeven om geen kinderen te nemen.
Ook hiervoor geldt: dat moet je zelf gaan zien/horen, ik verklap verder niks, maar kan het er alleen maar hartgrondig mee eens zijn.

Nog een opvallend punt is trouwens dat er een lied in zit over iemand die in de spiegel kijkt en zichzelf niet herkent. Een dag na de voorstelling hoorde ik (niet voor het eerst, maar ik had de link nog niet gelegd) op de radio het nummer "Naakt en kaal" van Mondo Leone. Het viel me ineens op dat de beelden die de beide nummers oproepen identiek zijn, en dat het volgens mij zelfs zo is dat de teksten verdraaid veel op elkaar lijken. Wie nou door wie is geïnspireerd weet ik verder niet, maar het viel me wel op... Ach, we weten allemaal dat Jeroen ook graag voor anderen schrijft, dus misschien ís het zelfs wel hetzelfde lied. Bij gebrek aan zowel de CD van deze voorstelling als van Mondo Leone, kan ik het niet nagaan. Hoewel ik wel érg benieuwd ben...

Na afloop heb ik nog beslag weten te leggen op de CD van de vorige voorstelling en ik moet zeggen, achteraf gezien, en kennelijk met een publiek dat hem wél weet te waarderen, blijkt het toch best wel een goede voorstelling te zijn. De liedjes blijken als je ze nog een keer kunt luisteren, toch ook wel weer enorm raak te zijn. Groot verschil tussen deze CD en de live-versie van die voorstelling is dat de voice-over (waar ik me zelf dus enorm aan stoorde) nauwelijks voorkomt. Slechts op 1 nummer ("Het doorheenpraatlied") is de voice-over te horen. Voor mij dus een nummer om door te spoelen, maar de rest is bij herhaalde beluistering toch wel beter dan me in eerste instantie was bijgebleven.
Bij deze dus een nuancering!

Gelukkig heb ik Jeroen en zijn vrouw nog kunnen spreken na afloop van de voorstelling, en eindelijk heb ik nu eens kunnen zien wat Jeroen nou eigenlijk voor schilderijen maakt. Heuh, wat, schilderijen? Jazeker, Jeroen is (cum laude zelfs) afgestudeerd aan de Academie voor Beeldende Kunsten, als schilder.
Nog steeds schildert hij veel, onder het pseudoniem Malfet (hm, Jeroen, wat nu, valse bescheidenheid?).
En hetgeen ik ervan gezien heb is net zo tegendraads als zijn voorstellingen. Verwacht geen fraaie landschapjes of levensechte portretten; verwacht felle kleuren, dadaïstisch geïnspireerde werken en vooral een enorme verscheidenheid.
Ik zal mijn uiterste best doen om de komende tentoonstelling te bezoeken, en als ik dat niet kan dan hoop ik dat ik beslag kan leggen op een catalogus. Ik wil namelijk heel graag meer van zijn werk zien...

Terug naar de cabaretier Jeroen van Merwijk: hopelijk komt er snel weer een nieuwe voorstelling. Of misschien ga ik deze nog wel een keer zien, als het een beetje in de buurt is en niet in de knoop komt met alle andere dingen die ik nog ga kijken.
Voor iedereen die de humor van Jeroen van Merwijk kan velen (dat is namelijk wel een voorwaarde) kan ik alleen maar zeggen: gáán!

Links:
Helaas heeft ook Jeroen geen eigen website, maar deze informatie op de site van zijn impressariaat is heel uitgebreid
Site van het Nieuw Elitair Elan

Lekker dan... Blog geblokt!

Tja wellicht waren er al mensen die zich af vroegen of ik nog wel eens aan mijn blog dacht.
Nou, IK wel... Ik had ook al allerlei stukjes gemaild (je kan via mail stukjes op je eigen blog zetten). Alleen had ik er niet aan gedacht om het te controleren.
Tja en toen ik afgelopen vrijdag dus ineens merkte dat er al drie weken niks gepubliceerd werd, begon ik me nog eens achter de oortjes te krabben.

Wat bleek...
Kennelijk heeft men bij Blogger (de site via welke deze blogs lopen) iets nieuws ingevoerd: spampreventie. Op zich nuttig hoor, een blog met alleen maar onzin en heel veel links naar dure sites is natuurlijk niet leuk om te lezen. Dus op zich kan ik me wel vinden in het principe.
Maar men heeft dus bedacht dat er een soort van robotjes (zo noemen ze het zelf hoor) de blogs doorlopen en als er te veel links in zitten, of teveel dezelfde, dan wordt je blog dus geblokt. En dan mag je blij zijn als je er op tijd achter komt want als je niet binnen een bepaalde tijd reageert, dan wordt het hele zaakje ongenadig van het net gehaald.

Gelukkig was de mijne dus "alleen maar" geblokt, en kon ik middels een automatisch formulier een verzoek indienen om het te laten bekijken en beoordelen, en zoals je merkt doet het hele boeltje het nu weer. Poeh...

Ik ben overigens wel zover dat ik nu het hele zwikje heb gekopieerd naar een Word-bestand dat ergens op mijn eigen harde schijf geparkeerd is. Dus áls er nog eens iets gebeurt, en het hele blog verdwijnt, hoef ik in ieder geval niet vanaf 2003 al die teksten weer opnieuw te verzinnen en in te tikken.
Maar goed, dat dus als verklaring voor de afwezigheid...

Theater: Spek

"Spek"
Door Ronald Goedemondt

Ronald Goedemondt is een verbazingwekkend man.
Als hij op het podium zijn voortelling doet, dan zit je naar enorm verschillende karakters te kijken zonder dat hij ook maar enig requisiet of kledingstuk gebruikt. Gewoon met lichaamshouding, gezichtsuitdrukking en stembuiging weet hij een compleet paranoïde psychopaat neer te zetten, en het volgende moment weer een hele gewone jongeman. Als paranoïde type lijkt hij trouwens ook minstens 15 jaar ouder. Knap hoor, heel knap.

Het is duidelijk aan de snelheid te merken dat hij afkomstig is uit het stand-up circuit. En in dit geval is de overstap van stand-up naar zaal méér dan geslaagd te noemen. Ik heb in redelijk lange tijd niet zó hard en zó vaak meer gelachen. Het was een waar salvo van grappen, blikken en one-liners. Nauwelijks had je de ene grap door, of de volgende was alweer in aantocht. En dan toch de hele tijd de aandacht vasthouden... Wederom: knap.

Zelf had ik overigens niet echt het idee dat hij nou echt iets wilde vertellen; wat mij betreft was het eigenlijk puur vermaak. Wel met wat relevante thema's-van-nu erin natuurlijk, maar ik kon niet echt een Boodschap ontdekken. Bij de babbel na de voorstelling bleek overigens dat ik dat flink mis had... Misschien heb ik dus niet goed opgelet, of is de boodschap onder gesneeuwd tussen alle grappen. Maar zelfs al is de boodschap bij mij niet over gekomen, dan nog is het echt heel bijzonder wat Ronald doet.
Voor zo'n jonge vent (hij is 31 volgens zijn site) is dit echt een veelbelovende eerste (nou ja, eerste avondvullende dan in ieder geval) voorstelling.

En natuurlijk leuk om te weten dat er ook op een tamboerijn wel degelijk swingende muziek valt te maken.

Echt een aanrader!!!

Link:
Website van Ronald Goedemondt

Schilderij 2

De buitenkant begint met
Golvend blauw en levend groen
Lucht en water, (moes)tuin en weiden

In de ring
Vogels uit vijver en volières
En aardse kleuren
Voor nuchter en praktisch

In het hart
Hout en steen:
Bouwen
Letterlijk: bouwvakman, baggeren en klussen
Maar ook figuurlijk:
Wij kunnen altijd op jou bouwen

Bedankt

Schilderij 1

De buitenkant begint met
Wervelend rood en stralend geel
Licht, warmte en liefde

De strakke, regelmatige vormen
Voor fatsoen en regels, normen en waarden

Sterke kleuren
Voor optimisme en wilskracht

Bloemen
Omdat je die mooi vindt

En in het hart
Keren we weer terug bij rood en geel
Licht, warmte en liefde

Bedankt