Theater: Purper 100 - Een vooruitblik

"Purper 100 – Een vooruitblik"
Door Purper met gastvedette

Sinds ik voor het eerst over deze voorstelling hoorde, en ik kaarten heb besteld, is de aangekondigde bezetting meerdere malen veranderd. Het was dus niet alleen wat betreft de wisselende gastvedette een verrassing wie we te zien zouden krijgen, maar ook de heren-bezetting was anders dan ik had verwacht. Zo deden André van den Heuvel en Tony Neef toch niet mee, hoewel zelfs op de site van Purper zelf, Tony Neef nog wordt vermeld.
Ook de aangekondigde gastvedette Karin Bloemen is inmiddels op de in het theater verkochte programma niet meer te vinden, hoewel ook zij nog op de site van Purper staat.
Wie deden er dan wel mee?
Frans Mulder, die kennen we nog van de vorige voorstelling, en die volgens eigen zeggen het langst zittende (of was het nou: staande?) lid van Purper is.
Erik Breij, die ik laatstelijk heb gezien in Musicals, De Cursus, maar die ook de titelrol speelt in TiTaTovenaar. En die vorig jaar nog een Musical Award won voor zijn rol in Hamelen. Maar die ook al een tiental jaren prachtige solovoorstellingen maakt. En natuurlijk Purper-lid van het eerste uur: hij is zelfs een van de oprichters, samen met André van den Heuvel. Maar omdat hij een jaar of 10 geleden besloot solo verder te gaan (een verlies voor Purper, maar een enorme aanwinst voor theaterminnend Nederland), is Frans Mulder uiteindelijk het Purper-lid met de meeste dienstjaren.
Jos Brink. Ach, wie kent hem niet. Ik heb hem zelf een keer live gezien in Het Hemelbed, maar uiteraard is hij het meest bekend van zijn televisiewerk. Waar ik verder niks over ga zeggen omdat iedereen dat wel weet. O en ook hij heeft (vorige week) een Musical Award gewonnen.
Rop Verheijen. Huh, wie? En is dat geen tikfout? Nee, het is echt Rop met een P. En hij is een soapie. Maar gelukkig kan hij meer dan alleen maar dagelijks met zijn warrige kop op tv verschijnen (hoewel ik heb begrepen dat hij dat inmiddels ook al niet meer doet, maar vrijwel de hele zaal gonsde gelijk "GTST!" toen hij op kwam, dus kennelijk heb ik iets gemist. Tja dat heb je als je geen soap kijkt...); zo heeft hij ook meegedaan in musicals: recentelijk in TiTaTovenaar en daarvoor in De Zevensprong. Waarvoor hij een nominatie kreeg voor een Musical Award.
Toetsenist Marco Braam, die ook al in eerdere voorstellingen meedeed. En die samen met Erik Breij veel van de arrangementen voor zijn rekening heeft genomen. Verder weet ik niet zoveel over hem te melden; sorry…
En als gastvedette hadden we deze avond Corry Brokken. (Euh, ja, die leeft nog…) Corry kennen we natuurlijk van "toen we nog wel eens écht meededen op het Songfestival", en van nog veel liedjes daarna.

Dan is natuurlijk de volgende vraag: hoe was het.
Nou, behalve een slechte akoestiek en een ongelofelijk en oncomfortabel warme zaal, was het weer een avond ouderwets Purper. En daarmee heb je gelijk zowel het pluspunt als het minpunt te pakken.

Het was ouderwets Purper in de zin van het standaard beeld (heren (plus een dame) in rokkostuum die meerstemmig mooie liedjes zingen, met daarnaast enorm veel humor, lekker gekissebis en over het algemeen goede teksten. Zeer goed entertainment dus.
Maar het was ook ouderwets Purper in de zin dat het (vrijwel?) allemaal oude liedjes uit eerdere voorstellingen waren. Er zat dus eigenlijk niks nieuws bij. Nou weet ik ook wel dat het een jubileumvoorstelling is, en dat je daarbij natúúrlijk terugkijkt en dús oude nummers (vooral de publiekslievelingen) doet; maar omdat de titel toch ook "Een vooruitblik" luidt, had ik ook wel wat nieuws verwacht. Maar dat gebeurde dus niet.

Gelukkig werd het gemis aan nieuwigheden wel ruimschoots goed gemaakt door de uitstekende zang, de grappen en de intensiteit.
Als je nog wilt gaan, gewoon doen dus, zolang je nog kan. Maar zorg dan in ieder geval wel dat je in een goed geairco-de zaal zit, want dit was écht niet lekker meer. En ook de akoestiek was zwaar onder de maat.

Hopelijk gaat Purper toch weer verder. En dan liefst in een samenstelling met meerdere "oude" Purperanen. Met alle respect voor Frans Mulder: hij is niet in zijn eentje Purper, daarvoor is in mijn ogen toch een wat ruimere combinatie nodig. En als er een volgende voorstelling komt, dan wel graag met nieuw werk...

Links:
De website van Purper, met ook informatie over Frans Mulder
De website van Erik Breij, helaas niet erg up-to-date, maar hij bevat wel een enorme hoop informatie
De website van Rop Verheijen
De andere leden hebben (voor zover ik kon nagaan) geen persoonlijke site.

Rage: Wat gaat het dit jaar worden?

Ik heb een probleem.
De laatste paar jaar was het vrij duidelijk wat de rage van het jaar werd. Twee jaar geleden zat echt iedereen aan de Scoubidou, en vorig jaar was Sudoku ook een zeer duidelijke hype.
Maar dit jaar heb ik nog geen rage kunnen ontdekken.
Het lijkt me toch wel leuk om ieder jaar een rage te kunnen bespreken. Maar op deze manier gaat dat dus niet echt lukken.
Daarom mijn verzoek: wil iedereen die een serieuze suggestie heeft voor een rage, deze melden? Dat kan via een email, zie daarvoor de link bovenaan de rechterbalk, of door het plaatsen van een reactie op dit bericht.
Anders zie ik me toch echt genoodzaakt om het over het voetballen te hebben, als zijnde de rage van dit jaar, maar aangezien ik daar een enorme hekel aan heb, doe ik liever wat anders!
Ik hoor graag van jullie!

Theater: Joe's Garage

"Joe's Garage"
Door Egon Kracht en The Troupe

Joe's Garage is een rockopera van Frank Zappa.
Dat is ook gelijk de reden dat ik er nog nooit naartoe ben geweest.
Ik weet weinig van Zappa, maar had nooit echt het idee dat dat nou iets zou zijn waar ik heftig van uit mijn dak zou gaan.
Maar toen ik er achter kwam dat dit het laatste seizoen is dat The Troupe deze (door de Erven Zappa geautoriseerde!) uitvoering zou doen, en inmiddels het werk van Egon Kracht en The Troupe kennende, besloot ik het er toch maar op te wagen.
Dus toog ik gisteren naar Amersfoort, waar in de Stadshal het voor deze gelegenheid uit 8 man bestaande gezelschap zich stortte op Zappa.

Qua muzikanten kwam ik veel "bekenden" tegen: natuurlijk Egon Kracht op basgitaar, maar ook zijn broer, gitarist Milan Kracht, toetsenist Jan-Peter Bast (de lekkerst uitziende toetsenist die ik ken! Daar wil ik wel eens een pianoles van hebben...) en percussionist Murk Jiskoot, die ik alle drie al kende van de Mattheus Passion uitvoeringen die ik de afgelopen jaren heb bezocht.
Bovendien zanger/trompettist Jeroen Zijlstra en saxofonist Rutger Molenkamp van (natuurlijk) de band Zijlstra.
Frans van Deursen (die ongelofelijk veel gedaan heeft op tv en in musicals en theaters, waaronder een fantastische partij in de Ode aan Ramses) deed ook zang en de stem van "The Central Scrutinizer", waarbij als ik het goed gezien heb twee megafoons om zeep zijn geholpen. En last but certainly not least drummer Freek Kroon, die ik zelf nog niet kende, maar die ook al vaker met Egon heeft gewerkt.

Een gevarieerd gezelschap aan ervaren (en zoals ik inmiddels weet ook zeer enthousiaste) musici dus.
Wat gebeurt er als je die enthousiastelingen vervolgens loslaat op een stuk van Zappa?
Dan krijg je een avond met muziek waar de vonken vanaf knallen.

Zoals gezegd weet ik niks van Zappa. Ja, dat die ergens in de jaren '60-'70 al bezig was. En dat hij maatschappijkritisch was. En dat hij iets met gitaren had. En dat het over het algemeen niet als bijzonder toegankelijk wordt gezien.
Van Joe's Garage heb ik dan nog gelezen dat het gaat over een jongeman die heel graag muziek wil maken, maar die leeft in een wereld waar muziek verboden is en The Central Scrutinizer als een soort van Big Brother de boel in de gaten houdt.
En dat verhaal wordt dus gespeeld met 8 man op een podium.

Helaas was, met name in de tweede helft, de zang soms erg lastig te verstaan door het overheersen van de drum- en gitaarpartijen. Maar als "net meisje" (althans, mijn ouders hebben ernstig hun best gedaan dat van mij te maken, of het is gelukt daar laat ik me maar niet over uit) is dat geloof ik maar goed ook.

Heel kort door de bocht was het puberale seksverhaaltjes, onderbroekenlol en maatschappijkritiek op heftige, waarschijnlijk onder de invloed van diverse niet-lichaamseigen stoffen ontstane zeventiger-jaren rock. Maar daarmee doe ik het geheel gelijk ongelofelijk tekort.
Ja, er is een overduidelijke rol voor seks. Maar wat wil je, het komt uit de jaren '70.
En ja, er zit heel veel humor in: ik hoef maar te denken aan de mimiek van Frans, en ik moet nog steeds lachen; maar ook de teksten zijn bij vlagen echt heel grappig, doordat het zo overtrokken is. Maar soms is het ook gewoon té flauw. Althans voor een "net meisje"; misschien zijn wat minder gefrustreerde vrouwen dan ik, of mannen in het algemeen, daar ontvankelijker voor.
En ook ja, er zit ook een maatschappelijke boodschap in.
En soms is de muziek en de tekst echt niet te volgen, dus het vermoeden van het gebruik van geestverruimende middelen lijkt me niet echt vergezocht.
Maar toch is het niet eerlijk om deze voorstelling zo neer te zetten.

Hoe ik het dan wel moet zeggen? Ik weet het eigenlijk niet. Ik stond toch wel een beetje met mijn mond vol tanden. Ik weet niet precies wat ik ervan denken moet. Moet het op me laten inwerken, me meer verdiepen in de teksten (voor mij zijn muziek en teksten altijd een onlosmakelijk geheel: je moet beide kennen om een stuk echt op waarde te kunnen schatten). Heb trouwens van de heren musici wat tips gekregen daartoe, waarvoor dank.

Eigenlijk kan ik alleen maar zeggen: GA!
Ook als je niks van Zappa weet.
Ook als je vrouw bent.
Ook als je denkt dat het niks voor je is.
De enige reden die je kunt opbrengen om niet te gaan is als je absoluut niet van gitaarmuziek houdt. Want dat zit er heel veel in, dus als je daar niet tegen kan heb je een probleem.

Maar als je houdt van muziek, bereid bent om je open te stellen voor iets dat je wellicht nog niet kent, en het leuk vindt om te kijken naar een groep muzikanten die enthousiast zijn, heel goed kunnen spelen, daar enorme lol in hebben en er bovendien ook vrijwel allemaal erg appetijtelijk uit zien... Dan zou ik zeggen: grijp je kans, nu het nog kan! Het laatste seizoen Joe's Garage! GA!!

Link:
Website van Egon Kracht en zijn Troupe

Theater: Zoetgevooisd

"Zoetgevooisd"
Door Sara Kroos

Sara Kroos, de krullenbol van de Lama's en onlangs verkozen tot "Leukste vrouw van het jaar", doet inmiddels alweer haar derde avondvullende voorstelling. Na "Honger" en "Lam", nu dus "Zoetgevooisd".
Mijn eerste reactie toen ik die titel zag was "Jaja, en dat geloof je zelf??" Sara Kroos is immers niet iemand die bekend staat om subtiel, politiek correct en braaf geblaat. Nee, Sara is Sara, en hoe leuk ze ook is, zoetgevooisd is ze beslist niet. Toch?

Ik had Sara nog nooit "in het echt" gezien. Wel met haar shows op tv, en natuurlijk bij de Lama's. Maar niet live op een podium. Vol verwachting toog ik dus naar het theater.

Een avond Sara Kroos is ongeveer te vergelijken met een achtbaan. Het is snel, gaat alle kanten op, vaak ook kanten die je niet ziet aankomen, en soms vraag je je af waar die extra kronkel nou eigenlijk voor nodig is. Maar: het blijft wervelend tot het eind.
Sara vertelt vanuit haar eigen standpunt en knoopt aan bij haar eigen leven en beleving. Hoewel ze nog relatief jong is, heeft ze toch al genoeg ervaring en levenswijsheid om ook daadwerkelijk iets te melden te hebben. Maar gelukkig overheerst de humor.

Soms vroeg ik me wel eens af wat nou de rode draad was van het geheel. Of alle stukjes die erin zaten, ook wel daadwerkelijk nodig waren. En of de uitvoering die werd gekozen, ook wel daadwerkelijk nodig was. Soms kan het best nodig zijn om te schoppen om iemand te raken, maar in dit geval heb ik het gevoel dat ze ons, het publiek dus, toch wel raakte, ook zonder schoppen en fratsen.

Maar over het geheel van de voorstelling ben ik zeker te spreken. Het was een leuke, humoristische, snelle - maar zeker niet korte (hoe hou je het vol, ruim anderhalf uur achter elkaar, zonder pauze!) - voorstelling, met een aantal 'nadenkmomenten' en veel lol. Sara had zelf namelijk ook lol, zo kwam het in ieder geval zeker over.

Heel jammer was dat Sara na afloop in het café geen tijd had om met het publiek te praten omdat ze een interview had. Ik had graag wat met haar willen babbelen. Maar goed, misschien een andere keer.

Ik heb in ieder geval weer iemand toegevoegd aan mijn lijstje met "Mensen die ik in de gaten moet blijven houden"!

Link:
De site van Sara Kroos

Theater: Kort door de bocht

"Kort door de bocht"
Door Vincent Bijlo

Vincent Bijlo is een indrukwekkend mens. Niet zozeer door zijn postuur, of zijn fysieke aanwezigheid, maar door zijn persoonlijkheid. Krachtig en kwetsbaar, observeerder en oordeler.
Hoewel hij geen fantastische zanger is, weten zijn liedjes je over het algemeen toch te raken.

Deze keer had hij bij de liedjes hulp van zijn vrouw, Mariska Reijmerink. (Ze zijn overigens al bijna 18 jaar samen... Hoe hou je het vol). Een aangename aanvulling.

Vincent Bijlo is niet bang om een standpunt in te nemen. Ook niet nu de maatschappij verhardt, en mensen die hun hoofden boven het maaiveld uitsteken, het risico lopen om bedreigd te worden, of erger. Hij heeft wel degelijk een mening, en draagt die uit.

Maar ook voor verhalen maakt hij tijd. Zo vertelt hij over het overlijden van zijn vader, en wat dat voor betekenis in zijn leven heeft gehad. Daarover zingt hij ook een prachtig liedje.

Het enige dat mij op een gegeven moment iets begon te irriteren, was dat hij zijn voorstelling constant "on top of his voice" deed, dus heel luid pratend, tegen het schreeuwende aan. Ook bij stukjes waar dat niet nodig, of eigenlijk zelfs ongepast was. Het gaf mij ook een ietwat opdringend, maar ook nerveus gevoel. Nou is er niks mis met een cabaretier die INdringend bezig is, maar OPdringend is niet altijd prettig.
Ik weet niet of dit stemgebruik hoort bij deze voorstelling, of dat hij per ongeluk zijn eigen stem niet goed kon horen waardoor hij automatisch wat harder is gaan praten. Ik hoop het laatste, want het is geen pluspunt.

Maar over het algemeen heb ik me prima vermaakt. Ik hou wel van mensen met een mening, ook als die op sommige punten controversieel of dwars is. Of kort door de bocht dus.

Link:
De site van Vincent Bijlo

Tussendoor: Krasse knarren kijken

Zoals ieder jaar ben ik ook dit keer weer naar Wageningen afgereisd. Toch wel benieuwd wat ze er dit keer van zouden maken, zo zonder koninklijke aanwezigheid, en dat het defilé ineens geen defilé meer zou zijn. Of zoiets.
Bovendien, Wageningen is meestal het meest uitgebreide festival, er staan geloof ik wel 15 podia door de hele stad heen, met van allerlei soorten muziek (wereld, house, kabaal, blues, pop, rock, smartlap, soul... noem maar op, overal is wel een podium voor). Dus... Toch maar even gaan kijken.

Het weer was in ieder geval echt helemaal geweldig. Sterker nog, wat mij betreft had het wel een graadje of 5 minder warm gemogen. Poeh poeh... Gelukkig was het niet al te absurd druk (dat heb ik ook wel eens anders meegemaakt)
De line-up (ik wil even niet het woord "bezetting" gebruiken...) van de podia was niet echt zo spectaculair. Er waren wel grote namen, maar niet echt namen die mij aanspraken.
Maar met een hoop heen-en-weer lopen heb ik me toch best vermaakt.
Catering was weer prima in orde, genoeg te eten en te drinken (iemand trouwens nog belangstelling voor een statiegeldbeker? Ik ben weer eens vergeten het ding in te leveren), voor redelijke prijzen. Goedkoop is anders, maar goed, het is tenslotte een festival.

De comedy-act bij het theater (uiteráárd ben ik daar gaan kijken) was wel aardig, drie stand-uppers van Comedy Explosion (Jim Speelmans en nog twee waarvan ik de namen niet heb onthouden), maar helaas ook een drietal dronken lallers die meenden dat het leuk was zich overal mee te bemoeien, achter het podium te gaan staan en daar poppenkast te gaan spelen, en nog zo wat van die ongein. Zucht. Maar goed, ook dat zal er dan kennelijk wel bij horen...

Het defilé was trouwens inderdaad heel anders. Voorheen was het altijd een groot aantal groepen veteranen, keurig voorzien van bordjes met wat ze precies zijn (regiment huppelepup, garde zus-en-zo, de dit-en-dat brigade...). Dit jaar waren er nog steeds kleine groepjes "krasse knarren" (en ik bedoel dat met het meeste respect!!), maar zonder bordjes. Dus ik had vaak geen idee waar ik nou voor stond te klappen. Ook reden er allerlei oude voertuigen mee die in die tijd hebben rondgereden. Grappig was wel dat een klein tankje (ik moest gelijk denken aan " 'Allo 'Allo", je weet wel, die serie met "René" en dan dus specifiek aan "Lieutenant Gruber and his little tank") die er precies waar ik stond (aan het eind zo'n beetje van de route) ermee ophield. Paniek onder de veteranen die erop zaten, "Water, water, wie heeft er water???" maar helaas, het tankje wilde niet meer voor- of achteruit. Tja, dat kun je hebben met dergelijk oud materieel dat stapvoets enkele kilometers moet afleggen in de behoorlijke hitte. Dan kan het wel eens gaan protesteren... Gelukkig konden de veteranen overstappen in een historische bus, waar wat collega's in rond gereden werden.
De meeste veteranen liepen dit keer niet, maar werden gereden op (of in) het historisch materieel.
Jammer vond ik eigenlijk twee dingen: ten eerste dus dat je niet meer kon zien wie wat was, ten tweede dat er een hoop meereed en -liep dat veel te jong was om erbij te zijn geweest. Dat kwam doordat er ook een groep bezig was met "historical re-enactment", oftewel het naspelen van hoe het in die tijd was. Een soort toneelspel dus. Maar goed, het zal wel om de sfeer gaan.
Maar het was voor mij niet meer écht "Het Wagenings Defilé". Maar aan de andere kant, ik ben wel heel blij dat ze er uberhaupt nog wat aan doen. Voor hetzelfde geld hadden ze helemaal niks meer gedaan...
Dus dit is in ieder geval beter dan niks!

Nou nog maar hopen dat de opkomst van dit jaar voor de gemeente en weet ik wie er nog meer geld in stoppen, reden genoeg is om alsnog volgend jaar weer een fatsoenlijk budget te produceren zodat er ook weer wat meer grote namen op het centrale podium komen te staan. Tegen de tijd dat je niet verder komt dan de helicopteract (Lange Frans en Baas B) en Wipneus en Pim, doe je toch iets verkeerd denk ik... Dus... Volgend jaar weer als vanouds???
Anders moet ik toch eens gaan kijken of het ergens anders leuker is; dan maar geen defilé...